Wat voor soort mens was de befaamde Roermondse architect Pierre Cuypers eigenlijk? Die vraag staat centraal in een muzikale theaterproductie ter gelegenheid van zijn honderdste sterfdag.
Pierre Cuypers. Iedereen kent de naam van de befaamde negentiende-eeuwse architect en meester van de neogotiek, weet op zijn minst een paar bouwwerken van zijn hand op te lepelen. Het Rijksmuseum of het Centraal Station in Amsterdam. Maar wie was deze beroemde zoon van Roermond eigenlijk? Wat voor soort mens ging schuil achter die perfectionistische bouwmeester? Hoe verhield hij zich tot zijn zoon, die in zijn voetsporen trad en jarenlang in de schaduw van de grote meester moest leven. Dat is de insteek van de muzikale theaterproductie die eind volgens jaar wordt opgevoerd naar aanleiding van het honderdste sterfdag van de voormalige Rijksbouwmeester, die begraven ligt op het oude kerkhof in zijn geboortestad.
Het initiatief komt van een groepje creatieve Roermondenaren: Ton Nizet, die de verhaallijn op papier zet, regisseur Bart Segers en producer Henk Sillen. Muziektheater, noemen de heren hun creatie. Geen musical, zoals in 2008 al eens over Cuypers is opgevoerd. Een musical is een aaneenschakeling van zang, dans en acteren. ‘Muziektheater Pierre Cuypers; vader, zoon, architect’ wordt een „Gesamtkunstwerk”, zoals Bart Segers het formuleert. Een productie waarin alle elementen vloeiend in elkaar vergaan zoals dat ook in het veelzijdige werk van Cuypers het geval is. Zelfs het licht speelt een rol. „Als we van heden naar verleden gaan. En tussen de beginperiode en de architect in een latere fase van zijn leven. Toen speelde kleurgebruik een veel grotere rol in zijn werk. Dat zie je allemaal terug in de belichting op het toneel.”
Katholieke kerk
Het theaterstuk begint bij de jonge Pierre die aan de hand van zijn vader de communie doet, waarmee meteen een andere constante in Cuypers’ leven wordt opgevoerd: de katholieke kerk. Vader Johannes speelt een zeer beperkte rol op het podium. Zoon Joseph komt uitgebreider aan bod, en dan vooral de relatie tussen de beroemde vader en zijn zoon, die weliswaar in diens voetsporen treedt, maar tegelijkertijd zijn leven lang in de schaduw van de grote meester moet staan. „Pierre was geen makkelijke man”, weet Ton Nizet. „Een keiharde werker, maar veeleisend. Ook voor zijn omgeving en zijn gezin.” Eigenlijk kent het stuk maar één hoofdrol, of beter gezegd twee: Pierre Cuypers en zijn geest in de vorm van het standbeeld dat sinds 1930 op het Munsterplein staat. De geest speelt het alter ego van Pierre. Degene die vragen stelt en zijn hersenspinsels weergeeft. Het liefst wil Segers ook voor die rollen amateurspelers. „Het moeten twee mensen zijn tussen wie het onderling klikt, die een bepaalde chemie hebben. Zij dragen het stuk.”
Audities
Of de ideale ‘Pierres’ gevonden worden, zal de komende tijd blijken. De online audities lopen nog tot 17 september. Op 4 oktober mogen de uitverkorenen live auditeren in De Oranjerie. Waar de spelers vandaag komen, maakt niet uit. Het stuk wordt niet opgevoerd in Roermonds dialect. Gezien de faam van de Rijksbouwmeester, wordt het ‘Muziektheater Pierre Cuypers; vader, zoon, architect’ straks in heel het land onder de aandacht gebracht. Dan is het wel zo handig als het publiek de tekst ook begrijpt.
Geschreven door: Gertie Driessen
Bron: De Limburger
Foto: John Peters
Op de foto: Henk Sillen, Ton Nizet en Bart Segers bij het beeld van Pierre Cuypers op het Munsterplein.